(ingiliscə - neopositivism) - subyektiv fəlsəfi idealist cərəyan olan pozitivizmin XX əsrin əvvələrində təşəkkül tapmış forması. Neopozitivizm fəlsəfənin əsas predmet və məsələsini nəzərə almır, onu yalnız təfəkkür nəticələrinin ifadə edildiyi dilin təhlili ilə məşğul olan fəaliyyət sayır.