(ingiliscə - neoclassical synthesis) - iqtisad elmində elmi istiqamət, neoklassik və keynizçı məktəbləri inteqrasiya edən nəzəri vəziyyət. Neoklassik təlim əsasında sintezin makroiqtisadi komponenti, mikroiqtisadi konsepsiyada isə C.Keyniz ideyalarının üstünlük təşkil etməsi. İlk dəfə 1937-ci ildə ingilis iqtisadçısdı, Nobel mükafatı laureatı Con Hiks tərəfindən elmi dövriyyəyə çıxarılmış, elmi istiqamət olaraq XX əsrin ikinci yarısında təşəkkül tapmışdır. C.Hiks makronəzəriyyəni neoklassik mikronəzəriyyə ilə vahid nəzəri sistemdə birləşdirməklə kompromis variantlı «neoklassik sintez» adlanan ideya irəli sürmüşdür. Neoklasik sintez hazırda iqtisadi meynstrimdə dominant mövqe tutur.